Mijn tweede stage liep ik bij een Montessori-KDV aan de Nuanynstrasse. In een ruim gebouw met lichte, vrolijke lokalen worden hier op twee verdiepingen kinderen van 1,5 tot 6 jaar opgevangen. Naast de lokalen is er een gymzaal en een grote buitenruimte.Het pedagogisch handelen gaat naast het Berliner Bildungsprogramm ook uit van de methoden van Maria Montessori.
Het Montessori Kinderhaus heeft als belangrijkste uitgangspunten:
- Een veilige en liefdevolle wenperiode
- Het ontwikkelen van de eigen persoonlijkheid van het kind
- Vertikale groepsstructuur
- Zintuiglijke ontwikkeling met behulp van Montessorimateriaal
- In wederzijds vertrouwen samenwerken met ouders
- Gezonde, suikervrije voeding uit eigen keuken
De kinderen mogen 's ochtends na het ontbijt vrij spelen. Er is veel ruimte en er zijn verschillende hoeken waardoor het binnen heel rustig is. Toch wordt er volop gespeeld. Als één van de PM'ers met een belletje rinkelt, ruimen de kinderen op en gaan ze in een kringetje op matjes zitten voor de Morgenkreis. Er wordt een soort begroetingsliedje gezongen en vervolgens een liedje waarbij kinderen om de beurt een dansje in de kring mogen doen. De PM'er begeleid het liedje op een djembé. Dan wordt er een matje in het midden gelegd met daarop een aantal kaartjes en Montessori-Perlen. Eén van de kinderen mag op het matje gaan zitten en het kaartje uitzoeken waarop de dag van vandaag staat. Deze wordt op het prikbord geprikt. Aan een ketting wordt een kraal toegevoegd, dit geeft de datum aan.
Ik heb gevraagd of ik de kinderen tijdens de ochtendkring drie kleine cadeautjes mag aanbieden. "Als er maar geen suiker in zit!" roept één van de PM'ers bezorgd. Ik had een kaleidoscoop, een facetkijker en een regenboogkijker meegebracht. Na het uitpakken was de massale reactie: was ist das?! Ik legde uit dat ze dat zelf moesten uitvinden en liet ze met de objecten spelen tot ze erachter kwamen dat je er doorheen moest kijken. Ze vonden het geweldig en hebben er enthousiast mee gespeeld.
Na de ochtendkring wordt de groep in drieën gedeeld. De PM'ers vragen de kinderen wie er met hen mee gaat. Eén gaat met een groepje naar buiten, één doet binnen een theateractiviteit en één werkt met een aantal kinderen aan het Sprachlerntagebuch. Ik help mee bij het laatste groepje en krijg zo de kans om te zien hoe er in de praktijk met het boek gewerkt wordt. Hoewel de PM'er aangeeft dat het erg veel tijd kost en niet altijd goed uitkomt, worden de boeken netjes bijgehouden. De kinderen laten vol trots zien wat ze al kunnen (dat heeft de PM'er erin geschreven), wat ze gemaakt hebben (er zitten werkjes in geplakt) en wat ze zoal doen (er zitten ook foto's in). De rode draad in het boek is de taalontwikkeling maar het is ook een heel leuk dagboek waar ouders en kinderen samen doorheen kunnen bladeren.
Als alle ochtendactiviteiten zijn afgerond, gaan de kinderen de tafel dekken. Kleine hummeltjes sjouwen rond met glazen kommen en kannen, stenen borden en bestek. Elke middag krijgen ze vers bereid warm eten. Daar zorgt het keukenpersoneel voor. Er wordt geen vlees en geen suiker gegeten want dat wordt als ongezond beschouwd. Ik kreeg dan ook geen suiker in mijn koffie maar honing, wat ik vanaf dat moment als Montessori-koffie bestempelde en uit beleefdheid opdronk. Ieder kind ruimt zijn eigen bord, glas en bestek op en gaat dan zelfstandig tandjes poetsen. Het is duidelijk dat de kinderen de dagstructuur goed kennen en ze houden zich keurig aan alle regeltjes. Geen PM'er verheft haar stem, er wordt hooguit vriendelijk en op positieve wijze gecorrigeerd. De jongste kinderen gaan na het eten slapen op matrasjes in een kelder. Het is er donker en koel en er is altijd een PM'er om toezicht te houden. De oudere kinderen mogen vrij spelen. Dan is het voor ons tijd om de stageopdrachten te verwerken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat hier je reactie achter