Der Kopf ist beweglich, damit man beim Denken die Richtung ändern kann!Deze bekende spreuk hing in het SFBB-gebouw. Nadat ik er een tijdje naar gestaard had, hield ik mijn hoofd scheef. Ja, de wereld zag er op die manier meteen anders uit. Tijdens deze stage ben ik me steeds meer gaan afvragen hoe je je nu het beste in de belevingswereld van een kind kunt verplaatsen. Al snel vond ik een antwoord: bekijk de wereld om je heen eens letterlijk vanuit het perspectief van het kind. Ga eens op je buik in het gras liggen, kruip op handen en voeten door een lokaal, kniel eens neer naast een groot speeltoestel. Misschien moet je je gewoon heel klein maken om te ervaren hoe groot de wereld is voor een kind.
We bezochten vandaag een kinderkunstgalerie in het Körnerpark: Die Sinne; Kinderkunst zum mitmachen. Kinderen leren met al hun zintuigen en dat werd in deze tentoonstelling duidelijk zichtbaar gemaakt. Berlijnse kunstenaars hebben samen met kinderen van diverse INA Kitas in Berlijn allerlei kunstwerken gemaakt. Vragen die hierbij aan de orde kwamen, waren bijvoorbeeld:
- Welk artistiek aanbod is geschikt om de esthetische beleving en kunstzinnige expressie van kinderen te bevorderen?
- Op welke manier spreek je de zintuigen van kinderen zo aan dat ze deze gebruiken voor creatieve, artistieke activiteiten?
- Waaraan moet worden voldaan om kunstzinnig werken in de dagopvang te integreren?
Links: de vuurboom, kinderen hebben eerst vuur onderzocht (kleur, geur, warmte, beweging, geluid) en hebben daarna het vuur geschilderd, voor het dynamische effect zijn de kunstwerken opgehangen in een gekleurde boom.
Midden: werken met natuurlijke kleurstoffen in het thema 'wat leeft er onder de grond'.
Rechts: zelfportretten
De galerie was niet alleen bedoeld om naar kunst te kijken, er viel ook van alles te doen. Zo konden kinderen zich verkleden en op een podium toneelspelen, met blote voeten over verschillende ondergronden lopen, ruiken aan verse en gedroogde kruiden, boeken lezen, animaties maken en tekenen op een lichtbak.
Links: snuffelen, meten, wegen
Midden: creatief met lichtbak
Rechts: een heel bijzonder boek; hoe ruikt, smaakt, klinkt of voelt een kleur die je niet kunt zien?
Aan het eind van de tentoonstelling werd ik geattendeerd op een boek van François Robert: Gesichter. Daar was de spreuk weer: je kunt je hoofd bewegen zodat je tijdens het denken de richting van je gedachten kunt veranderen. Het boek liet 130 foto's zien, allemaal gemaakt door kinderen. Zij hadden foto's van hele alledaagse dingen gemaakt maar het bijzondere is dat je in elk gefotografeerd object een gezicht kunt zien. Elk object heeft een eigen gezichtsuitdrukking en als je wat langer kijkt, lijken de objecten een heel eigen persoonlijkheid te krijgen. Het boek spoort je aan de wereld met andere ogen te bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat hier je reactie achter