Improvisatiepedagogiek

Een hele dag naar school is voor een vierjarige best zwaar. Geen wonder dat de jongste kleuters soms huilend van moeheid de klas uit strompelen en dan moeten ze ook nog een half uur met hun schooltas richting de bso sjouwen want die bevindt zich nu eenmaal niet om de hoek. Het gebeurt wel eens dat er een paar ineens besluiten te protesteren. Geef ze eens ongelijk, denk ik dan, maar bij gebrek aan een bolderkar of genoeg spierkracht om twee of meer kinderen op mijn rug te hijsen moet ik ze toch aan het lopen zien te krijgen en dat is elke dag opnieuw een uitdaging.

"Juf zijn we er al bijna? Ik ben zo mooeeee. Ik wil niet meer lopen."
"Huppelen dan?" probeer ik vol goede moed en zet vast een huppelpas in.
"Neee ik wil niet meeeer."
"Je moet."
"Maar ik ben zo mooeeee." Het kind trekt een pruillip, zet zijn tas op straat en gaat ernaast zitten.
"Juhuuf ik ben ook zo moe!" Ook dit kind positioneert zich demonstratief in kleermakerszit. Een derde kleuter volgt zijn voorbeeld.
Daar sta je dan met je minderjarige stakers die allang niet meer gevoelig zijn voor peptalk, onderhandelingen of chantage. Meesleuren gaat hem ook niet worden, een stel dramatisch snikkende en tegenstribbelende kinderen aan mijn voorttrekkende handen is immers geen goede reclame voor een kindercentrum.


"Goh, volgens mij zijn we allemaal een beetje moe vandaag. Ik denk dat ik maar even een dutje ga doen." Ik ga op de stoep liggen, midden in het winkelcentrum, en doe mijn ogen dicht. Als ik spiek zie ik drie verbaasde koppies. Verontwaardigd prikken ze in mijn zij en pakken dan mijn schouders om me heen en weer te schudden.

"Hee juf, je kunt hier niet slapen joh!"
"Waarom niet? Ik lig hier prima en ik ben nu eenmaal moe, laat mij nou even slapen."
"Neehee, je kunt niet op de stoep slapen!"
"Ik zie niet in waarom niet."
"Omdat dit een stoep is, niet een bed."
"Maar ik ben nú moe en mijn bed is hier niet."
"Juhuuuf, kom nou, we moeten naar de bso!"
"Ahhh, moet dat echt?"
"Ja, je moet!" roepen er twee in stereo. 

De kinderen trekken me overeind, nemen me bij de hand en sleuren me mee terwijl de derde me vooruit duwt. Geen gemok, geen tranen. Plotseling hebben ze bakken vol energie. Ik heb altijd al gezegd dat die reclame met de mevrouw die er bij het imiteren van haar rebelse koter in de supermarkt nog een schepje bovenop doet best wijs is.

Babyshower!

De laatste loodjes voor mijn collega'tje. We laten haar natuurlijk niet met zwangerschapsverlof gaan zonder een feestje!

Sterkte & geluk meis! Tot gauw :)

Bijdehandjes

Ik: "D, kun je alsjeblieft even stil staan als ik je veters strik?"
D: "Nee dat kan niet, ik sta namelijk op de heen-en-wereld."